Στις 28 Φεβρουαρίου κλείνουν δυο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών. Παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης των ευθυνών από τη φάμπρικα παραγωγής fake news που έχει στήσει η ακροδεξιά – νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, όσο περνάει ο χρόνος αυτό το έγκλημα όχι μόνο δεν ξεχνιέται αλλά βαθαίνει στη συνείδηση όλο και μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας πως αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τους θανάτους 57 ανθρώπων είναι το κεφάλαιο και το κράτος. Δεν ήταν “δυστύχημα” που οφείλονταν στην “ατομική ευθύνη” ενός σταθμάρχη, αλλά προμελετημένο έγκλημα που πραγματοποιήθηκε στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους από το κεφάλαιο και τις κρατικές πολιτικές υποστήριξης του. Ήταν το νόμιμο ή παράνομο κέρδος, η “λευκή” ή “μαύρη” συσσώρευση κεφαλαίου που τράβηξε τη σκανδάλη. Όπως ακριβώς συμβαίνει στα πεδία μαχών του ιμπεριαλιστικού πολέμου και στα υδάτινα ή χερσαία σύνορα της Ευρώπης – Φρούριο με τους χιλιάδες νεκρούς μετανάστες (αυτές τις ημέρες παράλληλα με τις αποκαλύψεις για τα Τέμπη είχαμε και αντίστοιχες αποκαλύψεις για την προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών του Λιμενικού για το ναυάγιο της Πύλου). Γι αυτό και οφείλουμε να βλέπουμε τον αγώνα ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών, το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και το διεθνιστικό κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο όχι ως διαχωρισμένους αγώνες, αλλά σαν ενιαίο σύνολο.
Το κράτος και το κεφάλαιο, ο ιμπεριαλισμός και ο φασισμός μας κλέβουν καθημερινά το οξυγόνο. Όμως η ζωή ανασαίνει ξανά στους δρόμους. Στις διαδηλώσεις, στην οργανωμένη πάλη, στα οδοφράγματα της οργής, στα κατειλημμένα σχολεία, στους συνδικαλιστικούς αγώνες που αναπτύσσονται στα εργασιακά κάτεργα, στην αντιφασιστική πάλη, στη διεθνιστική αλληλεγγύη, ακόμα και στην καλλιτεχνική δημιουργία, στην ανάπτυξη ενός πολιτισμού που έρχεται σε ρήξη με την κυρίαρχη σκουπιδοφαγία. Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις αυτών των ημερών, σε δεκάδες πόλεις στην Ελλάδα, αλλά και σε πόλεις του εξωτερικού, (επαν)έφεραν εμφατικά στο προσκήνιο τον κοινωνικό ταξικό παράγοντα, γέμισαν οξυγόνο την αγωνιζόμενη κοινωνία, δείχνοντας το δρόμο για την πολύμορφη αγωνιστική κλιμάκωση. Ήταν μια υπόσχεση πως το έγκλημα των Τεμπών δε θα ξεχαστεί, δεν θα παραδοθεί στη λήθη, η μνήμη του δεν θα μπαζωθεί. Απέναντι σε ένα σύστημα που ετοιμάζει «Ωνάσεια για τους λίγους, Τέμπη για τους πολλούς» (όπως λέει ένα μαθητικό σύνθημα αυτών των ημερών) οφείλουμε να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη. Όχι μια μουσειακή και βουβή μνήμη, αλλά μια ζώσα μνήμη που θα μας τροφοδοτεί με νέους αγώνες για το ξερίζωμα αυτού του σάπιου συστήματος που μετρά τη ζωή σε κέρδη και ζημιές.
Η 28η Φεβρουαρίου είναι ένας ακόμα σταθμός, ακόμα μια ημερομηνία που μας καλεί να ξηλώσουμε τις ράγες του κέρδους που βάφτηκαν με αίμα, για να χτίσουμε μια διαφορετική κοινωνία που η ζωή δεν θα είναι φθηνή και θα αναπνέει με αξιοπρέπεια.
Όλες κι όλοι στους δρόμους. Όλες κι όλοι στις διαδηλώσεις της 28ηςΦεβρουαρίου. Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους!
Αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος (Πάτρα)
Ταξική Αντεπίθεση / ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ων (Αθήνα)
Πέλοτο / στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη)
Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη)
